Ο χορός του

Γιαρέντη

Η Πασχαλιά

Η Πασχαλιά αποτελεί την κορυφαία γιορτή της Άνοιξης, για την Ελληνική παραδοσιακή κοινωνία. Η κοινότητα, παράλληλα με την φύση, αναγεννιέται μετά την μεθοριακότητά της Αποκριάς και τον μαρασμό του χειμώνα, περνώντας απ’ τον θάνατο στην Ζωή. Η Πασχαλιά κατέχει κορυφαία θέση στα εθιμικά δρώμενα της λαϊκής λατρείας, αφού οι άνθρωποι ζώντας αποκλειστικά απ’ την φύση, αγωνιούσαν να επαναφέρουν κάθε φορά την γη στην γονιμότητα και να εξασφαλίσουν την επιβίωση τους.

Η Δευτέρα του Πάσχα & ο Γιαρέντης

Στην Περαχώρα, την Δευτέρα του Πάσχα στήνονταν «ο χορός του Γιαρέντη». Η προσφώνηση Γιαρέντης αποδίδεται ως τίτλος τιμής σε λεβέντη άνδρα, αντίστοιχο της Νταλιάνας στην γυναίκα. Έξω από την εκκλησία προσκόμιζαν καλάθια με αυγά και κουλούρια τα οποία συγκεντρώνονταν απρόσωπα για να μοιραστούν κατόπιν στον εκκλησίασμα κυρίως σε αυτούς που λόγω πένθους δεν επέτρεπαν να βάψουν αυγά ή να φτιάξουν κουλούρια ή σε φτωχούς.

Μόλις τελείωνε ο εκκλησιασμός έπιαναν το χορό μέσα στην εκκλησία με μπροστάρι τον παπά.

Σταύρωναν την εκκλησία τρείς φορές και χορεύοντας πήγαιναν στην άλλη εκκλησία (Ταξιαρχών και Παναγίας).

Αφού συναντιόντουσαν οι δύο ενορίες περίπου στη μέση της διαδρομής οι χορευτές της μίας πήγαιναν και σταύρωναν την άλλη εκκλησία και κατόπιν γύριζαν και οι δύο ενορίες στην αγορά όπου όλοι μαζί χόρευαν.

Με τον χορό του Γιαρέντη κατάφερναν να ενισχύσουν την αλληλεγγύη των δύο ενοριών του χωριού και ισχυροποιούσαν τους δεσμούς και το αίσθημα του να ανήκεις σε μία κοινή συλλογική ταυτότητα και όλα αυτά μέσα από το συμβολικό δέσιμο των κατοίκων στον χορό όπου τραγουδούσαν την αναγέννηση της πλάσης αλλά και της δικής τους συμβίωσης. Όλα αυτά φαίνονταν και από τα στιχάκια που δημιουργούσαν όπου εξυμνούσαν το θρησκευτικό συναίσθημα, την φύση κτλ. Κάποια στιχάκια έδιναν εύσημα στους χορευτές και στους κατοίκους, άλλα προβλημάτιζαν για την ζωή, κάποια σχολίαζαν την ομορφιά, την λεβεντιά ενώ δεν έλειπαν και τα ερωτικά στιχάκια.

Laografiko Mouseio Perachoras Laografiko Mouseio Perachoras Το 'Εθιμο του Γιαρέντη

ΦΩΤΟΓΡΑΦIΕΣ – Γεωργία Ράπτη & Σπύρος Πέτρου

Το Βλέπεις κείνο το Βουνό

(χαρακτηριστικοί στίχοι)
Το βλέπεις κείνο το βούνο, γαιτάνι ροδογάϊτανο, Γαϊτανάκια αργιοπλεγμένα, τι έχει η μάνα σου με εμένα, δυο πουλάκια τα καημένα, πάνε και έρχονται για μένα

Ανακαλύψτε